Nieuw boek van historica Eva Vriend : De helpende hand.
De verborgen geschiedenis van de gezinshulp in Nederland
Eva
Het jeugdtrauma van Eva Vriend (42) laat zich samenvatten in het beeld van een pot koude, donkere thee. Die thee zette haar vader als hij rond een uur of vier even pauze nam van zijn werk op de boerderij. Was Eva nog op school, dan dronk hij vast een kopje en liet daarna de pot op tafel staan. Tegen de tijd dat Eva thuiskwam, was haar vader aan het melken en was de thee koud en zwart. Ze was veertien jaar. Haar moeder was toen vier jaar dood.
Als ze in de winter thuiskwam en het buiten al donker werd, moest ze zelf thuis de lichten aan doen. Ze zag er de hele fietstocht van school naar huis – zo’n zestien kilometer door de winderige polder – tegenop. Broer Gert en zus Ida waren het huis al uit.
Eva’s moeder
Eva’s moeder Ria had in 1978 kanker gekregen. Of ‘k’ zoals ze het zelf noemde – want over de ernst van de ziekte spraken ze thuis niet. Soms, als kinderen op school een opmerking maakten over het hoofddoekje dat Ria droeg om haar kale hoofd te verbergen, merkte Eva dat er iets met haar moeder aan de hand was.
Artikel NRC
Lees meer over Eva in het artikel in de NRC van 18 januari 2016
De helpende hand
Wij klampten ons vast aan Tineke
ISBN 9789460031007
De verborgen geschiedenis van de gezinszorg in Nederland
Geboren in de Tweede Wereldoorlog als oudste dochter in een katholiek tuindersgezin, wordt Ria, zoals zoveel meisjes in die tijd, al jong ingezet als steun en toeverlaat in het altijd drukke huishouden. Als om zes uur ’s ochtends de wekker gaat, staat zij op om de kachel op te stoken, boterhammen te smeren en de bedden op te maken. Ze schilt aardappels, lapt de ramen en poetst het koper. Naar school gaan zit er voor haar niet in.
Maar dan worden in de jaren van wederopbouw duizenden jonge vrouwen en meisjes gerekruteerd als gezinsverzorgsters, om gezinnen in nood te ondersteunen en zo de ontwrichte samenleving te behoeden voor verder moreel verval. Ook Ria besluit in op leiding te gaan en waagt de stap naar Amsterdam.
Eva: ‘Ik word altijd heel boos als mensen zeggen dat kinderen zo veerkrachtig zijn’
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025