‘Gedurende enkele minuten leek het alsof ik me buiten de wereld bevond. Daarna overviel me een besef dat me tot op de dag van vandaag zo vertrouwd is als het vallen van de avond en het gloren van de ochtend: de ervaring dat alle mensen die van betekenis zijn in mijn leven het op enig moment onaangekondigd verlaten.'(bladzijde 71)
Narcis
Na de dood van zijn alleenstaande moeder wordt de tienjarige Hermann (!) Loch (!) opgeëist door een voor hem onbekende Oostenrijkse tante. Zijn Oostenrijkse vader heeft hij slechts één keer in zijn leven ontmoet, de tante nog nooit. Van haar bestaan weet hij niets, van het bestaan van zijn vader nauwelijks iets.
In een volslagen vreemd land, bij een volslagen vreemde tante, met een volslagen vreemde taal, in een volslagen vreemde stad probeert Hermann (Manno genoemd) zich staande te houden door zich zo goed en zo kwaad als dat gaat aan te passen aan de eisen die zijn nieuwe situatie aan hem stelt.
Vrienden
Tot hij tijdens een zomerkamp in de gelegenheid is kennis te maken met een groepje van vijf leeftijdsgenoten die zijn vrienden worden. Voor het eerst na het overlijden van zijn moeder gaat hij een verbinding aan met vrienden, hoewel hij zich ook in die vriendschappen altijd een buitenstaander voelt. Vrienden die, oppervlakkig gezien, elkaar steunen door dik en dun.
‘……………. Via de spiegelwand achter de bar zag ik hoe de anderen Franzi troostten. Ineens voelde ik me van hen die me zo vertrouwd waren als door een glazen wand gescheiden. Mijn vrienden hadden een leven naast onze vriendschap, een maatschappelijk leven met sociale contacten, verenigingen, familiebanden en een publieke persoonlijkheid. Voor hen was onze vriendschap een vrijplaats, een plek waar zij verlost waren van het keurslijf van hun sociale groep en de druk van de maatschappij – dat monsterverbond van schone schijn en vijanddenken. Voor mij vervulde onze vriendschap de rol van familie, vriendenkring en maatschappelijke bedding ineen; ze waren mijn sociale groep. Ik verontschuldigde me, zei dat ik hoofpijn had en vertrok.’ (bladzijde 115)………..
Iemand die er niet toe doet. Die niet gezien wordt.
………….. ‘Ineens werd ik overvallen door een heftige gewaarwording, alsof iemand in het vredige schemerdonker van mijn binnenste onverwacht een licht aandeed. Nogmaals tuurde ik naar de illustratie en de lege spiegel. Ik had geen reflectie, ik was onzichtbaar. Kleurloos.’ (bladzijde 92)…………
Vlucht
Tot het oprukkende nazisme niet alleen Wenen, maar heel Oostenrijk in bezit neemt. Manno, in die tijd succesvol restaurateur (!) van geschilderde kunstwerken, ontvlucht zijn ‘vaderland’ en gaat terug naar zijn ‘moederland’.
Geschiedenis
Narcis van Judith Fanto neemt je mee in de verwoestende veranderingen in het leven van een jong kind dat als tienjarige zijn moeder verliest, verstrengeld met verhaallijnen van de verwoestende ontwikkelingen in het Europa van de 20e eeuw.
Lees meer
Bestellen
Narcis is een van de mooist gecomponeerde, inlevende boeken die ik ooit heb gelezen over de levenslange impact van jong ouderverlies. Zeker voor Verlaat Verdriet-ers: een aanrader.







